Vaarwel Surabaya
15 augustus 2013 - Surabaya, Indonesië
Ons hotel is mooi, de stad is schoner dan ooit. We lopen even langs de Kali Brantas en praten met een eenzame visser, die met zijn hengeltje een visje probeert te vangen. Ik praat met hem en hij kijkt mij verbaasd aan, omdat ik zijn taal spreek. Aan de overkant van deze snelstromende rivier roept een man iets naar mij en ik schreeuw iets terug in het Javaans, ach ik voel me zo thuis. Terwijl we hier even staan vertel ik Isrid en Zeb het verhaal dat ik hier als jongen van 13 bijna was verdronken, omdat ik uit een bootje stapte en dacht door het water naar de kant te kunnen lopen. Ik kon niet zwemmen en werd meegesleurd door de stroming en net op tijd werd ik gered door mijn vriend Pip Pip Franckemount die nog in het bootje zat.
"Wij hebben nu mevrouw Risma, de eerste vrouwelijke burgemeester, daarom is Surabaya nu zo schoon", zegt Yan Ferdinandus.
We rijden eerst naar mijn lagere school aan de Jalan Simpang, het is een langerekt gebouw en ik herken er niets van. We maken foto's.
We rijden verder, de stad ziet er anders uit en komen op Gubeng. Yan stopt bij het station. Ik krijg bij het zien een brok in mijn keel, laat niet merken dat mijn ogen nat worden als ik de foto's maak. Op weg naar school reed ik hier 2x per dag langs! Hij is niets veranderd.
Hier vlak bij ligt het IJsrestaurant Zangrandi. Ik wil mijn tiener ervaringen graag delen met Isrid en Zeb. De smaak en de geur van hun vanille ijs is niet veranderd en weer zak ik diep weg in mijn herinneringen.
De Mulo -en Handelsschool gebouw (SMPI en Zaalberg) is een onherkenbaar gebouw geworden waar o.a. nu een heel groot Chinees restaurant is gevestigd.
Achter dit gebouw ligt de bekende begraafplaats Kembang Kuning. We kopen rood-witte losse bloemen en rijden stapvoets langs de particuliere graven naar het Ereveld. Beheerder de heer Soekarjono heet ons welkom en op veld AA moet mijn vader liggen.
Indrukwekkend om te zien staan hier op gescheiden velden de duizenden witte oorlogskruizen. "Papa ik ben hier", zeg ik hardop en leg samen met mijn dochter, zijn kleindochter, de bloemen neer in de vorm van een hart. Zijn achter-kleinzoon Zeb kijkt naar dit tafereel en heeft zijn eigen belevenis. Het is nu de derde keer dat ik mijn lieve vader hier bezoek.
In het authentieke Indonesische restaurant Riagaleria hebben we ons afscheidsdiner met de jongens van de Indo Club Soerabaya.
Vaarwel Surabaya, stad van mijn verleden. Ik zal je missen, ik mis nu alweer jouw geur. Het was heerlijk om jou weer terug te zien en je blijft nu sterker in mijn gedachten.
kus hes
Met de vele herinneringen.
Geniet er nog van.
Dikke kus
lieve schat,
Wat ben ik blij voor je dat je dit allemaal beleeft.
Geniet ervan,
Dikke kus Riet
X
Nu op Bali. Het is hier zo mooi en het hotel in Ubud is "a Paradise".
Liefs van ons 3tjes.
mooi dat je dit mag beleven met je dochter en kleinzoon.
Ook ik heb het met Ega,zonen en kleinzoon een paar keer mogen ervaren.
Prachtig!!!
Bedankt, Ben.
Door een Boeaja uit Krembangen.