Surabaya. Het verhaal van mijn vader.
14 augustus 2013 - Surabaya, Indonesië
We zijn in Surabaya. De 1 na grootste stad van Java en de plaats waar mijn vader is opgegroeid en woonde tot zijn 18de jaar, het jaar dat hij naar Nederland verhuisde. Sinds een jaar of 5 groeide bij mij het verlangen om samen met mijn vader naar Indonesië te gaan, om zijn verhaal te horen en te herleven en te zien en voelen waar mijn eigen roots ook liggen. En nu zijn we hier! Tijdens onze roadtrip reden wij al door Lawang, de geboorteplaats van mijn vader. Ik was stil onder de indruk en hoorde papa achterin het busje zeggen: " Jee, dat is toch wat, dat ik na 74 jaar hier rijd!".
Het is 14 augustus 2013 en we worden opgehaald door Yan Ferdinandus, ook een Indo, die hier in Surabaya woont en via kennissen van mijn vader in contact met ons kwam en ons graag rond leidt en naar de plekken brengt waar alle herinneringen liggen.
Meteen al toen we begonnen te rijden herkende papa bepaalde straten en gebouwen, hoewel er heel-heel-veel veranderd was zoals hij herhaaldelijk aangaf. We bezochten het station ( dat niks veranderd was!) , de lagere school van mijn vader, het ouderlijk huis op Jalang Melati nr 1 en de Handelsschool. Ook de ijssalon Zangrandi, waar papa regelmatig zijn zakgeld uitgaf, stond er gewoon nog en we aten er het vanille ijs dat mijn vader destijds ook altijd zo graag at. Ik had voor ons vertrek vanuit het toilet van het hotel nog wat wc papier in mijn tasje gestopt, maar ik kan vertellen dat ik daar bij lange na niet genoeg aan had! Ik vond het zeer ontroerend om mijn vaders ontroering te zien en hij beschreef het ook als een soort mistig gordijn dat optrekt waardoor allerlei herinneringen weer boven kwamen. "Papa is blij" zei Yan. Ik schoot steeds vol.
Ten slotte bezochten we de Ere Begraafplaats Kenbang Kuning ( een gele bloem ) waar V.E. Van Geuns, mijn vader's papa en mijn opa begraven ligt. Onderweg stopten we bij een bloemenstalletje. "Even bloemen kopen voor papa" zei mijn vader. En hup daar schoot ik weer vol. De Ere Begraafplaats is indrukwekkend. Een prachtig onderhouden (gras) veld ( Nederland betaalt voor dit inderhoud ) met duizenden witte kruisen waar de mensen liggen die in de oorlog gesneuveld zijn of gevochten hadden. "Ik ben er pap" zei mijn vader toen we het terrein opreden. De exacte plek waar opa ligt werd opgezocht in een map door de beheerder. Er zijn geen woorden voor de emotie die ik voelde toen ik naar opa's graf liep. Samen met mijn vader maakten we een hart van bloemen voor het kruis. Zeb was ook ontroerd zag ik. Ik heb hierbij ook aan jou gedacht Hes! Zo mooi, zo geweldig mooi en bijzonder om hier te zijn. "Opa, we zijn naar je toe gereisd! Rust in vrede. X Is" schreef ik in het gastenboek.
Veel liefs Mies &Sjake
p.s heb je cafe Hellendoorn nog kunnenvinden
prachtige belevenis. Mooi verhaal, en zelf ik zit hier met traanogen.
Heel veel plezier en mooie momenten nog toegewenst.
Geniet!!
Vaarwel Surabaya, we gaan gaan je missen.
Ik ben zeer onder de indruk
gerrit en Tiny