Solo Surakarta

Met onze reisleider Agung hadden we vandaag om 8.00 uur afgesproken.
Het was een gevecht om bij het ontbijtbuffet te komen.  Zó vol was het hotel.

Onze reis gaat naar Solo, waar we de Kraton, textielmarkt, antiekmarkt gaan bezoeken. Ons busje liet echter bij het hotel al het leven maar door 4 man aangeduwd sloeg de motor toch aan. Even verderop toch maar even een check bij een garage annex accu winkel en daar bleek dat de accu inderdaad vernieuwd moest worden, de chauffeur grapte dat de oude accu nog uit de tijd van Soekarno stamde. Ok, we konden op weg!

In Solo aangekomen bleek de Kraton voor het publiek gesloten te zijn. De antiekmarkt bestaat uit een 10 tal kleine winkeltjes die prop en propvol zijn gevuld met allerlei zogenaamd antieke spullen, maar dat is dus niet zo. Elk winkeltje is een imitatie van de winkel van die daar naast of tegenover. En als het ene winkeltje het niet heeft gaan ze het bij de buren vragen. Zo gebeurde dit bijvoorbeeld dat we vroegen om een kleine zilveren betjak of een klein doosje van houtsnijwerk. Helaas in beide gevallen zonder succes. Isrid vond toch wel het e.a. van haar gading.

Vanwege het suikerfeest raadde onze gids het bezoek aan textielmarkt sterk af. Het zou te druk zijn en op deze zondag zullen veel zakkenrollers hun slag slaan. We namen het risico niet en kozen als alternatief om Pasar Gedé te bezoeken. Je kan het een beetje vergelijken met onze markt in Nederland, maar dan is dit overdekt en de waar die men verkoopt heeft alleen maar met eten te maken. Fruit, groenten, vlees vis en noem maar op, specerijen kookgerei enzovoort. Voor de Javaanse bevolking is dit hun "versmarkt", maar wij westerlingen hebben hier een ander idee over. Het ruikt er indringend naar van 'alles' door elkaar, het is er beslist niet schoon. Je schrikt als er plots een rat vlak voor je wegschiet. Een mooie ervaring, dat wel en ik heb weer veel vergeten fruit en groenten terug gezien. Onweerstaanbaar lekker zag de djeroek manis eruit. Acht stuks voor maar 20.000 rupiah. Isrid is blij met haar verschillende soorten rieten mandjes. Onderweg in de pasar kon ik mijn Bahasa Indonesia mooi uitproberen. Tevreden liepen wij met onze gevulde donkere plastic zakjes de Pasar Gedé uit.

Onze lunch deze dag was heel slecht geregeld en slechte keuze van restaurant. Voorbij Solo zijn alleen maar kleine kampongs met shabby eetgelegenheden aan de doorgaande stoffige straat. We hebben de etenswaren uitgestald gezien, waar de vliegen aan het voorproeven waren! Uit nood ergens wat gegeten, hiervan maken we i.i.g. een aantekening voor 333Travel.

Het is inmiddels al 15.00 uur en onze gids Agung meldt dat we nog ongeveer 5 uur moeten rijden voor Kediri, waar ons hotel is.
Nou, na afloop van een vreselijke helse en onverantwoorde rit van let wel 8 uur! kwamen we uit elkaar geschud en doodop aan in ons hotel Merdeka in Kediri. Om deze monsterrit goed te kunnen beschrijven zochten wij naar één  zin en dat is: "Het was letterlijk afzien".

Tot gauw!