Wij zijn op Java!

Eindelijk ons verslag vanuit Indonesië! ik ga het je vertellen.

Zondag, 4 augustus, het inchecken en boarden ging zonder vertraging. Al om vijf voor negen 's-avonds zaten we in de boeing 747 van de KLM. Meer beenruimte was wel fijn, hoor. De vlucht van 16 uur verliep gesmeerd. Wij 3-tjes hebben nog wat geslapen tijdens de vlucht. Gezagvoerder Rozeman bracht ons veilig naar Kualalumpur en rond 14.00 u. plaatselijke tijd zette hij het toestel netjes aan de grond en na 20 minuten transfertijd vlogen we in nog geen 3 uurtjes naar Soekarno-Hatta airport in Jakarta.
Goed georganiseerd door 333Travel, want wij werden door een kleine vriendelijke Indonesische man opgevangen. Wij liepen met de koffers achter hem aan naar buiten. Foei wat een hitte!! juist, ja het was tropisch warm! Na wat geharrewar stapten we in een wit busje en onze koffers gingen achterin. Chauffeur (Ritno) en begeleider (Henra) brachten ons naar het Santika hotel in Jakarta.
Een net hotel en na ons opgefrist te hebben gauw een hapje gegeten. Was heel bijzonder. Er stonden wel 4 buffetten met de heerlijkste gerechten klaar. Isrid en ik vielen graag aan op de Indonesische keuken en Zeb koos voor de Japanse sushi.
Na een goede nachtrust, was ik al vroeg op en om 7 uur lag ik al in het zwembad. Heerlijk ! en de temperatuur was toen al zo'n 22°C.
Vandaag is het dinsdag, 6 augustus en wel een héél bijzondere dag! Gaan we straks beleven!
Goed, na ons gezamenlijke ontbijt gingen Isrid en Zeb ook een uurtje zwemmen.

Heel relaxed vertrokken wij rond 10.30 u. per Blue Bird taxi naar Central Park Jakarta, waar wij een bezoek brachten aan een 'giga' Mall. Natuurlijk het e.a. gescoord. De sushi lunch op de Mall vonden wij wat minder geslaagd. Bij de ATM pinautomaat flink wat Rupiahs getrokken. Toen per taxi naar het Textiel Museum in Tanah Abang. Dat was een verschrikking, zeg. We reden een heel verpauperde wijk in, vieze tentjes langs de straat en we kwamen daar in het rampenverkeer vast te zitten. Na overleg besloten we het bezoek maar te cancelen en lieten de taxichauffeur ons maar terug rijden naar het hotel.

En dan komt nu de bijzondere beleving van deze dag. 
Al lang gepland en afgesproken gingen wij onze familie Loegiman in Jakarta ontmoeten. Het zijn n.l. 4 kinderen van mijn oudste zus Tei (in 1999 overleden), dat zijn, Sandra, Dennis, Roy en Rex, plus hun echtgenotes met hun kinderen en daar ook de kinderen van. Een hele grote familie, dus. Mijn neven en nicht heb ik al 40 jaar niet gezien. Ik had met Dennis afgesproken dat onze ontmoeting om 19.30 uur bij het bekende Satay/saté Senayan restaurant zou zijn. We hebben ons moeten verbijten, want de taxi chauffeur die ons er naar toe reed, wist de weg niet!! Te laat, vielen we letterlijk in de armen van al onze familieleden uit Indonesië. Het weerzien en het omhelzen van ook de familie die wij nog niet eerder hadden ontmoet, was zo emotioneel en warm, dat we al gauw in het Engels en Bahasa elkaar veel te vertellen hadden. De familie Loegiman in Indonesië bestaat al uit 23 personen. Natuurlijk werd er ook gegeten, maar daar was weinig aandacht voor. We maakten over en weer veel foto's van elkaar. Aan deze ontmoeting of wel "kumpulan besar" moest helaas ook een einde komen. Mijn familieleden wonen niet midden in de 16 miljoen tellende stad Jakarta, maar in de wat rustigere steden eromheen, zoals Bekasi en Depok op een afstand van ongeveer 2 uur rijden van het centrum Jakarta.
Voor Isrid en Zeb was deze familie kennismaking een bijzondere ervaring, die ze nooit zullen vergeten.

We komen gauw met ons volgende reisverslag bij jullie terug!